10 kwietnia 2010 roku doszło do strasznego wypadku samolotu TU154, w którym zginęła para prezydencka Lech i Maria Kaczyńscy, prezydent Ryszard Kaczorowski, oraz najważniejsze osoby w Państwie.
Pełna lista ofiar (za Wikipedią):
Prezydent RP i inni członkowie delegacji
- Lech Kaczyński – prezydent RP
- Maria Kaczyńska – małżonka prezydenta RP
- Ryszard Kaczorowski – ostatni prezydent RP na uchodźstwie
- Krzysztof Putra – wicemarszałek Sejmu RP
- Jerzy Szmajdziński – wicemarszałek Sejmu RP
- Krystyna Bochenek – wicemarszałek Senatu RP
- Janusz Kochanowski – rzecznik praw obywatelskich
- Janusz Krupski – kierownik Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych
- Janusz Kurtyka – prezes Instytutu Pamięci Narodowej
- Sławomir Skrzypek – prezes Narodowego Banku Polskiego
- Maciej Płażyński – poseł, prezes Stowarzyszenia „Wspólnota Polska”
- Władysław Stasiak – szef Kancelarii Prezydenta RP
- Aleksander Szczygło – szef Biura Bezpieczeństwa Narodowego
- Paweł Wypych – sekretarz stanu w Kancelarii Prezydenta RP
- Stanisław Komorowski – podsekretarz stanu w Ministerstwie Obrony Narodowej
- Andrzej Kremer – podsekretarz stanu w Ministerstwie Spraw Zagranicznych
- Tomasz Merta – podsekretarz stanu w Ministerstwie Kultury i Dziedzictwa Narodowego
- Mariusz Handzlik – podsekretarz stanu w Kancelarii Prezydenta RP
- Andrzej Przewoźnik – sekretarz Rady Ochrony Pamięci Walk i Męczeństwa
Przedstawiciele parlamentu
Posłowie
- Leszek Deptuła
- Grzegorz Dolniak
- Grażyna Gęsicka
- Przemysław Gosiewski
- Izabela Jaruga-Nowacka
- Sebastian Karpiniuk
- Aleksandra Natalli-Świat
- Arkadiusz Rybicki
- Jolanta Szymanek-Deresz
- Zbigniew Wassermann
- Wiesław Woda
- Edward Wojtas
Senatorowie
- Janina Fetlińska
- Stanisław Zając
Przedstawiciele Rodzin Katyńskich i innych stowarzyszeń
- adw. Joanna Agacka-Indecka – prezes Naczelnej Rady Adwokackiej
- Ewa Bąkowska – wnuczka gen. bryg. Mieczysława Smorawińskiego
- Anna Maria Borowska – córka ppor. Franciszka Popławskiego, wiceprezes Gorzowskiej Rodziny Katyńskiej (od 6 listopada 2009)
- Bartosz Borowski – przedstawiciel Gorzowskiej Rodziny Katyńskiej, wnuk Anny Marii Borowskiej (syn Franciszka Borowskiego)
- Czesław Cywiński – prezes Światowego Związku Żołnierzy AK
- Edward Duchnowski – sekretarz generalny Związku Sybiraków
- ks. prałat Bronisław Gostomski – dziekan dekanatu Londyn-Północ, proboszcz parafii św. Andrzeja Boboli w Londynie
- o. Józef Joniec SchP – prezes Stowarzyszenia Parafiada
- ks. Zdzisław Król – kapelan Warszawskiej Rodziny Katyńskiej (1987–2007)
- ks. Andrzej Kwaśnik – kapelan Federacji Rodzin Katyńskich
- Tadeusz Lutoborski – były prezes Warszawskiej Rodziny Katyńskiej, syn ppor. Adama Lutoborskiego
- Bożena Mamontowicz-Łojek – prezes Polskiej Fundacji Katyńskiej
- Stefan Melak – prezes Komitetu Katyńskiego
- adw. Stanisław Mikke – wiceprzewodniczący ROPWiM, redaktor naczelny miesięcznika „Palestra”
- Piotr Nurowski – prezes Polskiego Komitetu Olimpijskiego
- Bronisława Orawiec-Löffler – bratanica majora Franciszka Orawca, zamordowanego w Katyniu; członkini Stowarzyszenia Rodzin Katyńskich z Podhala
- Katarzyna Piskorska – córka Tomasza Piskorskiego
- Andrzej Sariusz-Skąpski – prezes Federacji Rodzin Katyńskich
- Wojciech Seweryn – rzeźbiarz, autor Pomnika Ofiar Katynia w Chicago
- Leszek Solski – syn kpt. Kazimierza Solskiego, oficera i sportowca oraz bratanek majora Adama Solskiego, zamordowanych w Katyniu, członek Stowarzyszenia Rodzina Katyńska
- Teresa Walewska-Przyjałkowska – Fundacja „Golgota Wschodu”
- Anna Walentynowicz – działaczka Wolnych Związków Zawodowych, współzałożycielka NSZZ „Solidarność”
- Gabriela Zych – prezes Stowarzyszenia Rodzina Katyńska w Kaliszu
Przedstawiciele Sił Zbrojnych RP
- gen. Franciszek Gągor – szef Sztabu Generalnego Wojska Polskiego
- gen. dyw. Tadeusz Buk – dowódca Wojsk Lądowych RP
- gen. broni pil. Andrzej Błasik – dowódca Sił Powietrznych RP
- wiceadmirał Andrzej Karweta – dowódca Marynarki Wojennej RP
- gen. dyw. Włodzimierz Potasiński – dowódca Wojsk Specjalnych RP
- gen. broni Bronisław Kwiatkowski – Dowódca Operacyjny Sił Zbrojnych RP
- gen. bryg. Kazimierz Gilarski – dowódca Garnizonu Warszawa
- bp. gen. dyw. Tadeusz Płoski – katolicki biskup polowy Wojska Polskiego
- abp gen. bryg. Miron Chodakowski – prawosławny ordynariusz Wojska Polskiego
- ks. płk Adam Pilch – p.o. Ewangelickiego Biskupa Wojskowego
- ks. ppłk pil. Jan Osiński – Ordynariat Polowy Wojska Polskiego
Osoby towarzyszące
- ppłk Zbigniew Dębski – członek Kapituły Orderu Wojennego Virtuti Militari, sekretarz Klubu Kawalerów Orderu Wojennego Virtuti Militari
- Katarzyna Doraczyńska – zastępca dyrektora gabinetu szefa Kancelarii Prezydenta, radna dzielnicy Praga-Południe w Warszawie
- Aleksander Fedorowicz – tłumacz języka rosyjskiego
- ks. Roman Indrzejczyk – kapelan prezydenta
- Dariusz Jankowski – aspirant w Zespole Obsługi Organizacyjnej Kancelarii Prezydenta (ur. 8 lipca 1955)[5]
- Mariusz Kazana – dyrektor protokołu dyplomatycznego MSZ
- gen. bryg. Stanisław Nałęcz-Komornicki – kanclerz Orderu Wojennego Virtuti Militari
- płk dr hab. n. med. Wojciech Lubiński – lekarz prezydenta, rzecznik prasowy, sekretarz Rady Naukowej i z-ca komendanta Wojskowego Instytutu Medycznego
- Barbara Mamińska – dyrektor biura kadr i odznaczeń w Kancelarii Prezydenta
- Janina Natusiewicz-Mirer – sybiraczka, działaczka społeczna, dawna działaczka opozycji demokratycznej w Krakowie; osoba towarzysząca Annie Walentynowicz w podróży
- ks. prof. Ryszard Rumianek – rektor Uniwersytetu Kardynała Stefana Wyszyńskiego
- Izabela Tomaszewska – dyrektor zespołu protokolarnego Kancelarii Prezydenta, odpowiedzialna w Kancelarii za kontakty pierwszej damy
- Janusz Zakrzeński – aktor teatralny i filmowy, członek rady programowej Związku Piłsudczyków
Załoga
Żołnierze Sił Powietrznych RP- mjr Robert Grzywna
- kpt. Arkadiusz Protasiuk
- por. Artur Ziętek
- chor. Andrzej Michalak
- Natalia Januszko
- Barbara Maciejczyk
- Justyna Moniuszko
- mł. chor. Agnieszka Pogródka-Węcławek (funkcjonariuszka Biura Ochrony Rządu wchodząca w skład załogi samolotu jako stewardesa)
Funkcjonariusze Biura Ochrony Rządu
- ppłk Jarosław Florczak
- kpt. Dariusz Michałowski
- por. Paweł Janeczek
- ppor. Piotr Nosek
- st. chor. Artur Francuz
- chor. Jacek Surówka
- chor. Paweł Krajewski
- chor. Marek Uleryk
Na podstawie książek: "Zamach na prawdę" Wassermann Małgorzata, Rymanowski Bogdan (2015) oraz "Moja czarna skrzynka" Edmund Klich (2012) dowiadujemy się o faktach, dzięki którym oficjalna wersja katastrofy może być podważana.
2. Polska prokuratura nie badała niczego na miejscu tragedii. Nikt ze strony polskiej nie uczestniczył w ekshumacji ofiar. Nie zabezpieczono żadnych śladów tragedii przez stronę polską. Nie wykonano standardowych czynności prokuratorskich przez stronę polską.
3. Raport Millera oparł się wyłącznie na analizie kopii czarnych skrzynek oraz na zaanektowanej wersji rosyjskiej (MAK).
4. Ciała ofiar nie zostały przez polską stronę sprawdzone ani przebadane.
5. Ciało Zbigniewa Wassermanna nie zostało umyte, organy wewnętrzne zostały wszyte do nogi, inne ślady ekshumacji były pozorne (okaleczenia ciała).
6. Ciała ofiar złożone do trumien zostały przez Rosjan pozamieniane.
7. Politycy Platformy Obywatelskiej okłamywali opinię publiczną twierdząc np. (Ewa Kopacz), że teren tragedii został na głębokość metra przebadany lub, że polscy lekarze uczestniczyli w ekshumacjach zwłok.
8. Politycy stosowali różną retorykę wobec rodzin ofiar katastrofy (na zamkniętych spotkaniach) oraz wobec opinii publicznej (wywiady telewizyjne). Wobec jednych uznawali trudności we współpracy z Rosjanami w śledztwie, wobec innych mówili, że współpraca jest doskonała.
9. Samolot rozbił się na kilkadziesiąt części, ciała ofiar zaś w większości były całe.
10. Kilku naocznych świadków tragedii słyszało wybuchy i widziało płomienie w powietrzu.
11. Wrak samolotu nigdy nie został przekazany Polsce.
12. Nie otrzymaliśmy nagrań z wieży kontroli lotu na lotnisku w Siewiernym.
13. Rodziny ofiar były namawiane przez Rosjan do zgodzenia się na spalenie.
14. Rzeczy osobiste, które pozostały po ofiarach wypadku do dzisiejszego dnia przesiąknięte są odorem paliwa.
15. Hipoteza zamachu jest możliwa (wg Małgorzaty Wassermann), bomba mogła być zamontowana w zbiorniku paliwa samolotu podczas jego konserwacji w Rosji kilka lat przed katastrofą.
16. Zachowanie Donalda Tuska oraz Bronisława Komorowskiego (radosne uściski dłoni Tuska z Putinem, luźne żarty Komorowskiego) były niestosowne dla miejsca i czasu tragedii.
DOWODY KOMISJI MACIEREWICZA (źródła internetowe):
1. Na podstawie analizy zdjęć wraku komisja Macierewicza uważa, że wywinięcie burty i dachu na zewnątrz do dowód na wewnętrzną eksplozję.
2. Rozłożenie szczątków wraku i jego liczba (około 60 tys.) na dystansie prawie kilometra świadczy o rozrywaniu samolotu jeszcze w czasie opadania na ziemię.
3. Analiza szczątków samolotu wiszących na niezniszczonych koronach drzew świadczą o ich spadku z dużej wysokości.
4. Badania prof. Zbigniewa Jelonka (Instytut Matematyczny PAN) wykazały, że w punkcie TAWS 38 (ostrzeżenie przed zderzeniem) samolot silnie skręcił w lewo z siłą możliwą tylko przy wybuchu. Zaprzecza obliczeniom komisji Millera.
5. Inż. Glen Jorgensen (Dania) dowodzi, że w momencie pierwszego rozerwania skrzydła maszyna była 37m nad poziomem gruntu.
6. Dr hab. Anna Gruszczyńska-Ziółkowska z Instytutu Muzykologii Uniwersytetu Warszawskiego kwestionuje prawdziwość nagrań z rejestratora głosowego, będącego dowodem kluczowym obu komisji. Uważa, że nagranie jest zniekształcone, maskowane i wybrakowane.
7. Prof. Wiesław Binienda (profesor University of Akron, dziekan Wydziału Inżynierii Cywilnej - Department of Civil Engineering - w Kolegium Inżynierii - College of Engineering - University of Akron w Akron w stanie Ohio w Stanach Zjednoczonych) przedstawił model aerodynamiczny lotu samolotu - z którego wynika, że brzoza nie mogłaby przeciąć konstrukcji skrzydła.
8. Platforma Obywatelska skoncentrowana była na zbliżającej się kampanii prezydenckiej Bronisława Komorowskiego. Starano się o dobry wizerunek partii dbającej o rzetelne wyjaśnienie przyczyn katastrofy. W rzeczywistości nie zrobiono nic w celu podjęcia rzetelnego śledztwa oraz zabezpieczenia miejsca, ofiar i rzeczy dowodowych.
RAPORT MAK Raport końcowy Tu-154M numer boczny 101 Rzeczpospolitej Polskiej
http://doc.rmf.pl/rmf_fm/store/Tlumaczenie-finalne-projektu-raportu-koncowego.pdf
RAPORT MILLERA RAPORT KOŃCOWY z badania zdarzenia lotniczego nr 192/2010/11samolotu Tu-154M nr 101zaistniałego dnia 10 kwietnia 2010r. w rejonie lotniska SMOLEŃSK PÓŁNOCNY http://static.presspublica.pl/red/rp/pdf/kraj/RaportKoncowyTu-154M.pdf
Oficjalna strona
Zespołu Parlamentarnego ds. Zbadania Przyczyn Katastrofy TU-154 M z 10 kwietnia 2010r.
http://www.smolenskzespol.sejm.gov.pl/zespolsmolensk.nsf/home.xsp
Dokumenty (http://www.smolenskzespol.sejm.gov.pl/zespolsmolensk.nsf/dokumenty.xsp):
2015-06-09
Komentarze